Kriza që është përshkallëzuar në Mianmar po derdhet përtej kufijve të saj, ndërsa mijëra refugjatë kërkojnë strehë të sigurt në Indi dhe Tajlandë pas grushtit të shtetit ushtarak dhe goditjeve të përgjakshme të protestuesve kundër grushtit të shtetit.
Autoritetet në të dy vendet janë përpjekur të bllokojnë ardhjet e reja, nga frika se një rrjedhje e qëndrueshme mund të bëhet një përmbytje, nëse trazirat që përhapen në Mianmar përkeqësohen. Një zyrtar i lartë i KB paralajmëroi javën e kaluar se vendi është “në prag të spirales në një shtet të dështuar” nëse nuk ndërmerren veprime shpejt për të ndaluar gjakderdhjen.
Kostot katastrofike njerëzore të politikave brutale të regjimit janë të dukshme në kampet e mbushura me refugjatë në Bangladesh, ku qindra mijëra refugjatë Rohingya po jetojnë. Shumica ikën pas një fushate ushtarake që filloi në 2017 dhe kanë jetuar në harresë që nga ajo kohë.
Javën e kaluar Tajlanda thuhet se u përpoq të shtynte mijëra njerëz që largoheshin nga Myanmar përsëri përtej kufirit të tyre, pas sulmeve ajrore në fshatra të mbajtura nga forcat nga pakica etnike Karen.
Kryeministri Thai Prayut Chan-o-cha pranoi se vendi ishte i përgatitur për më shumë mbërritje, njoftoi Associated Press. “Ne nuk duam të kemi migrim masiv në territorin tonë, por gjithashtu do të marrim parasysh të drejtat e njeriut”, tha ai. “Ne kemi përgatitur disa vende, por nuk duam të flasim për përgatitjen e qendrave të refugjatëve për momentin. Ne nuk do të shkojmë kaq larg.”
Të paktën një shtet kufitar indian u tërhoq nga një urdhër muajin e kaluar për të “kthyer me mirësjellje” çdo refugjat që përpiqet të kalojë. Ministria e brendshme e Manipur tha se udhëzimet e saj ishin “keqkuptuar”.
Një shpërthim i Covid në qytetin kufitar kinez Ruili, për të cilin autoritetet thanë se kishin gjetur gjurmët e rasteve të viruseve të importuara nga Mianmar, ishte një tjetër kujtesë e rreziqeve të lëvizjeve të mëdha ndërkufitare të njerëzve në një epokë pandemie.