Ndarja e papritur nga jeta e këngëtarit të mirënjohur shqiptar Françesk Radi ka prekur zemrat e të gjithë dashamirësve të artit të tij, e sidomos të atyre që e njihnin. I tillë është edhe një mik i tij, Josif Papagjoni, kritik arti, i cili kthehet pas në kohë, në kujtimet me këngëtarin.
Ai shkruan për vështirësitë që kanë kaluar së bashku, si flinin në barakë druri vrima-vrima e në studio prapaskene në Pallatin e Kulturës. Por pavarësisht këtyre, ai thekson se Françesk Radi gjente forcën për të marrë kitarën e kënduar.
“Sa mesova lajmin e hidhur te vdekjes se kantautorit Francesk Radi. Ishte nje mik i vyer i rinise sime, kemi fjetur se toku ne nje dhome ne Fushe-Ares asaj kohe te acarte pas plenumit te IV te PPSH (1973-1974), fillimisht ne nje barrake druri vrima-vrima e pastaj ne nje studio ne prapaskene ne Pallatin e Kultures. Shkembenim deshperimet tona, por dhe shpresat, energjine, humorin, artin. Madje dhe kenduam bashke disa kenge te tij, deri ne TVSH, duke marre une persiper rolin e “garantuesit” te daljes ne skene, pasi ia kishin ndaluar. Dhe aty, mes bores dhe eres, ne gjithe veshtiresite e menduara te asaj kohe, me gjithe frikerat dhe pasigurite, ai merte kitaren dhe kendonte ne dhome kenge te Adriano Celentanos e kengetareve te tjere italiane. Ende e kam ne vesh zerin e tij paksa te ngjyrur, krejt origjinal, dhe ate tipin e njeriut te urte, babaxhan, me koken varur mbi tastjere, ne nje perhumbje te bukur. Dhe ky imazh, me ate miqesi e respekt gati te shenjte te krijuar atehere, ne vitet e veshtira te rinise sone, me ndoqi gjithe jeten, duke mbetur nje adhurues i muzikes se tij, por dhe i miqesise qe kam pasur. Ngushellime familjes, Teftes dhe femijeve, si dhe gjithe adhuruesve te tij.”, shkruan Josif Papagjoni për këngëtarin.
(XH.A/SHUPLAKA)
